Μερικά πολύ κρίσιμα ερωτήματα για την επιχειρούμενη συγχώνευση με την T-Bank.

Ποιό είναι το Ταχ. Ταμιευτήριο ;  την απάντηση τη ξέρει όλος ο κόσμος. Επί 110 χρόνια στήριξε και στηρίζει την Ελληνική κοινωνία, την εθνική οικονομία και την ιδέα της λαϊκής αποταμίευσης. Πρόκειτε για μια απο τις πιο υγειής (ημι)κρατικές επιχειρήσεις, για ένα ίδρυμα με δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα που τα τελευταία χρόνια έχεις προσφέρει στον εθνικό κουμπαρά κοντά στα 3 δις ευρώ. 

Ποιά είναι η T-Bank ;   Πρόκειτε για την τέως Aspis Bank, την ιδιωτική τράπεζα που χρεωκόπησε ο επιχειρηματίας κος Ψωμιάδης.

 Πριν ένα χρόνο περίπου, και αφού καμιά ιδιωτική τράπεζα και κανένας ιδώτης επενδυτής δεν προσφερόταν (λογικό άλλωστε) να "σώσει" την χρεοκωπημένη Aspis Bank, το Ταχ. Ταμιευτήριο, κατόπιν (προφανώς) κυβερνητικής εντολής παρενέβει τη τελευταία στιγμή προκειμένου να "σώσει" τη τράπεζα του κ. Ψωμιάδη (αγοράζοντας το 32,9% των μετοχών) και μαζί με αυτή να αποτρέψει την εκδήλωση "συστημικού" σοκ στο χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας ή ακόμα και αλυσιδωτή κατάρρευσή του που θα μπορούσε να προκαλέσει  η ανακοίνωση της χρεοκωπίας μιας τράπεζας. Τώρα, γιατί η τράπεζα (Aspis Bank)  δεν κατέφυγε στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας είναι ένα άλλο ερώτημα που αιωρείται μετέωρο. 

Μια κρατική, υγειής τράπεζα λοιπόν, όπως το Ταχ. Ταμιευτήριο έπαιξε για ακόμα μια φορά ρυθμιστικό και καθοριστικό ρόλο προκειμένου να διατηρηθεί η σταθερότητα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα (βλέπε σχετικό άρθρο για το ρόλο των κρατικών τραπεζών), όχι χωρίς κόστος βέβαια  αφού αυτή τη φορά φορτώθηκε στους ώμους της μέρος από τα βάρη της Aspis Bank. Στη πραγματικότητα βέβαια η κυβέρνηση κοινωνικοποίησε τα ιδιωτικά χρέη της αποτυχημένης επιχειρηματικής  δραστηριότητας του κ. Ψωμιάδη και τα φόρτωσε σε ένα υγειές κρατικό χρηματοπιστωτικό ίδρυμα. Αλλά ας μην επεκταθούμε σε αυτό το θέμα τώρα. Ας μείνουμε στο γεγονός τουλάχιστον ότι οι  εργαζόμενοι στην T-bank δεν βρέθηκαν στο δρόμο. 

Πριν λίγες μέρες, η Διοίκηση του Ταχ. Ταμιευτηρίου ανακοίνωσε τη πρόθεσή της να συγχωνευτεί η T-bank με το Ταχ. Ταμιευτήριο μέσω της πλήρους απορρόφησης της πρώτης από τη δεύτερη. 

Αν εξετάσουμε την απόφαση αυτή ως επιχειρηματική κίνηση, είναι μάλλον βέβαιο πως δημιουργεί αρκετά ερωτήματα ως προς το κατα πόσο αυτή η κίνηση είναι θετική για το Ταχ. Ταμιευτήριο. Η απόφαση προφανώς έρχεται από ψηλά  και βεβαίως θέτει προ των ευθυνών τους αυτούς που θα την λάβουν.

Με δεδομένο μάλιστα ότι η κυβέρνηση σκοπεύει να ξεπουλήσει μέσα στο χρόνο το Ταχ. Ταμιευτήριο, δημιουργούνται εύλογα τα εξής ερωτήματα σε ότι αφορά το μέλλον του Ιδρύματος : 

1. Υπάρχει κάποια αναλυτική έκθεση ή μελέτη που να παρουσιάζει τις βραχυπρόθεσμες και μεσοπρόθεσμες επιπτώσεις και συνέπειες για το Ταχ. Ταμιευτήριο μιας τέτοιας κίνησης ;

 

2. Μπορεί σήμερα, υπό καθεστώς γενικευμένης ύφεσης, το Ταχ. Ταμιευτήριο να φορτωθεί το σύνολο των βαρών και υποχρεώσεων της Τ-bank ; Είναι βιώσιμη μια τέτοια κίνηση με δεδομένο το αρνητικό κλίμα των αγορών ;  ή το νέο σχήμα μετά τη συγχώνευση είναι καταδικασμένο να γίνει ελλειματικό και ζημιογόνο ; 

Όπως αναφέρεται στην online σελίδα της ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ :

"Η εναλλακτική λύση για την διοίκηση του ΤΤ ήταν η απορρόφηση του συνόλου του μετοχικού κεφαλαίου της T Bank το οποίο όμως θα άλλαζε επί τω χείρω (προς το χειρότερο)  τα θεμελιώδη μεγέθη του ΤΤ, γεγονός που θα οδηγούσε και στην ανάγκη γενναίας αύξησης κεφαλαίου" (σημ. αυτή η επισήμανση ενισχύει μάλλον τους βάσιμους φόβους περί μη βιωσιμότητας του Ταχ. Ταμιευτηρίου απο μια τέτοια κίνηση).

Και σε συνέχεια των παραπάνω ερωτημάτων γεννάται κι ένα τρίτο ερώτημα που αφορά τους εργαζόμενους και των δύο τραπεζών. Αν το νέο σχήμα δεν είναι βιώσιμο αλλά ζημιογόνο τότε πιο είναι το μέλλον του Ταχ. Ταμιευτηρίου και των εργαζομένων μεσούσης της οικονομικής κρίσης ; 

Ένα δυσμενές πιθανό σενάριο θα μπορούσε να είναι το παρακάτω :

Το Ταχ. Ταμιευτήριο απορροφά τα βάρη και το πρόσθετο λειτουργικό κόστος της T-bank. Το νέο σχήμα καθίσταται ελλειματικό και μη βιώσιμο. Η κυβέρνηση το ξεφορτώνετε και προχωρά (αν τα καταφέρει) στη πλήρη ιδιωτικοποίηση του όπως έχει δεσμευτεί έναντι του κατοχικού στρατού της Τρόικας και του ΔΝΤ. Ο νέος ιδιοκτήτης παραλαμβάνει ένα Ταχ. Ταμιευτήριο  μη βιώσιμο οικονομικά το οποίο θα πρέπει να "νοικοκυρέψει". Μοιραία θα προχωρήσει σε εξυγείανση του ιδρύματος που  πιθανόν να περιλαμβάνει και 100άδες απολύσεις προσωπικού (θα είναι πλέον υπεράριθμοι). Μάλιστα, θα έχει και μια  "λογική βάση" να στηριχθεί αφού  θα έχει παραλάβει ένα ζημιογόνο ίδρυμα, ή καλύτερα ένα υγειές ίδρυμα που το κατάντησαν ζημιογόνο.

Αυτό θα είναι και το τέλος του Ταχ. Ταμιευτηρίου όπως το γνωρίζει και το εμπιστεύεται ο απλός πολίτης εδώ και 110 χρόνια.

Μήπως λοιπόν οι εργαζόμενοι σήμερα στο Ταχ. Ταμιευτήριο  κληθούν να πληρώσουν τα "σπασμένα" του κ. Ψωμιάδη  κυριολεκτικά από τη τσέπη τους με ανθρωποθυσίες ;

Μήπως η επικείμενη συγχώνευση οδηγήσει ένα υγειές και κερδοφόρο ίδρυμα σε απαξίωση και εκτεταμένες ζημιές μετά από 110 χρόνια συνεχούς προσφοράς στην Ελληνική κοινωνία με θύματα τους εργαζόμενους αλλά και την ελληνική οικονομία γενικότερα ;

Στο σημείο αυτό αναδύεται ακόμα ένα γνωστό φαινόμενο της εποχής μας. Το πως δηλαδή, ανίκανες κυβερνήσεις -προς ικανοποίηση διαφόρων ντόπιων και ξένων επιχειρηματικών συμφερόντων- μπορούν ενδεχομένως να καταστήσουν ένα ιστορικό και υγειές δημόσιο ίδρυμα από κερδοφόρο σε ζημιογόνο και προβληματικό. Στη προκειμένη περίπτωση κρατικοποιώντας-κοινωνικοποιώντας τα χρέη ενός ιδιώτη επιχειρηματία. 

Το Ταχ. Ταμιευτήριο θα είναι μια ακόμα τέτοια περίπτωση άραγε ;